۱۳۸۵/۰۶/۰۷

مکانی برای تفکر

زندگی روزمره گاه فرصت فکر کردن را از ما می‌گیرد. گاه به جایی نیاز داریم که لختی بیاساییم و اندکی فکر کنیم. البته همه ما به خوبی می‌‌دانیم که چه مکانی برای «عمیق‌ترین» افکار مناسب است (؟!). این یک پدیده شناخته شده در سطح جهانی است و فعالان حقوق بشر در دانشگاه ما (فعالات عفو بین‌الملل در دانشگاه‌های لوزان و انجمن مهندسان جهانی) هم از آن غافل نبوده‌اند. مدتی طولانی است که این برگه کاغذ به پشت در این مکان خاص در آزمایشگاه ما چسبانده شده است. دیروز بالاخره دوربینم همراهم بود و از آن عکس گرفتم (روی عکس کلیک کنید).

همانطور که در عکس می‌بینید، این برگه حاوی متن فرانسه بند بیست و یکم اعلامیه جهانی حقوق بشر است. ترجمه این بند چنین است (انشا از من نیست):

-- هر کس حق دارد که در اداره امور عمومی کشور خود، خواه مستقیما و خواه به وساطت نمایندگانی که آزادانه انتخاب شده باشند شرکت جوید.
-- هر کس حق دارد با تساوی شرایط، به مشاغل عمومی کشور خود نایل آید.
-- اساس و منشا قدرت حکومت، اراده مردم است. این اراده باید به وسیله انتخاباتی ابراز گردد که از روی صداقت و بطور ادواری صورت پذیرد. انتخابات باید عمومی و با رعایت مساوات باشد و با رای مخفی یا طریقه‌ای نظیر آن انجام گیرد که آزادی رای را تامین نماید.

ایران هم مانند اکثر کشورهای جهان یکی از امضاکنندگان این اعلامیه است. نمی‌دانم شما چه فکر می‌کنید ولی در ذهن من، کلید واژه‌های این متن که در چند سال گذشته تقریبا هر روز به آن نگاه کرده‌ام، برجسته می‌شود و برقص در می‌آید:‌ هر کس، حق دارد،‌ تساوی، امور عمومی کشور خود، رای مخفی، رعایت مساوات، اراده مردم، آزادی رای.

در زیر این برگه، شعار انجمن مهندسان جهانی نوشته شده است: دنیا در حرکت است؛ تو چه می‌کنی؟

هیچ نظری موجود نیست: