روشنفکران و آمار و اقتصاد

امروز مقاله ای از حسن یوسفی اشکوری در روز آمده است. مقاله به صورت بسیار منظم دلایل سقوط شاه و آرمانهای انقلاب را بر می شمارد و سپس در صدد برمی آید که بررسی مند تا چه حد آرمانها تحقق یافته اند.

خواندن این بخش آخر درد کهنه ای را به یادم آورد. اگر به لیست آرمانها نگاه کنیم او به درستی نوشته است:
1 - استقلال و حفظ تماميت ارضي کشور و قطع هر نوع وابستگي به سلطه خارجي.‏
2 - آزادي به معناي مدرن آن و در تمام ابعاد و اشکال و سطوح آن. مانند: آزادي عقيده، آزادي بيان عقيده، آزادي ‏مطبوعات و نشر، آزادي مشارکت اجتماعي، آزادي در امور سياسي و تصميم گيري ها ( از جمله آزادي ‏انتخابات).
‏ ‏3 - حاکميت ملي و دموکراسي. از آنجا که رژيم پهلوي اول ودوم استبدا دي و خودکامه بود و هرگز نيز به آزادي ‏و دموکراسي روي خوش نشان نداد و نصايح مصلحان را نيز هرگز نشنيند، « مرگ بر استبداد » از شعارها و ‏هدفهاي محوري انقلاب بود و روشن است که شعار بديل استبداد حاکميت ملي و نظام دموکراسي است. به اين امر ‏در آن دوران در گفتارهاي رهبري روحاني انقلاب بارها تصريح شده است.‏
‏4 - توسعه و پيشرفت علمي و اقتصادي و مدني کشور.
‏ ‏5 - عدالت اجتماعي و بويژه توجه به معيشت طبقات فرو دست جامعه.‏

برای بررسی میزان تحقق اهداف حداقل در بندهای 1 (در مورد استقلال اقتصادی)، 4 و 5 می توان (و شاید می بایست) از آمار استفاده کرد. نکته اینجاست که نویسنده تنها به نوشتن عبارت های کلی بسنده می کند و من نمی دانم چرا خواننده باید حرفهای غیرمستند او را بپذیرد! نکته اینجا نیست که من در میزان موفقیت انقلاب با اشکوری موافق باشم یا نباشم، نکته تنها این است که بسیاری از روشنفکران بیشتر به راه حل سهل و ممتنع نوشتن عبارت های کلی بدون پشتوانه آمار و ارقام روی می آورند.