سينما

سال 89 را سينماي ايران با فيلمهاي جديدي آغاز كرد كه من موفق شدم تعدادي از انها را ببينم، در ادامه مختصري از برداشت خودم را براتون مينويسم،پوپك و مش ماشاالله فيلم خنده داري است و با استفاده از هنر پيشههاي معروف تونست فروش خوبي هم داشته باشد.فيلم هيچ كه با توجه به مايه طنز خيلي چيزها براي گفتن داره و اشك ادم را در مياره،فيلم شير و عسل هم حسابي خنده دار و يك ساعتي از فضاي جامعه جدات ميكنه، فيلم تسويه حساب هم كه به معضل اجتماعي زنان بي سرپرست از ديد خودش ميپردازد به نوعي جالب ولي غير واقعي اين كار را انجام ميده. فيلم ازدواج در وقت اضافي كه طنز هجوي داره، ميگن سينما به اين چيزها هم احتياج داره. فيلم آل هم كه با استفاده از يك عقيده قديمي در مورد زائو خوره ساخته شده، با موضوع دلهره اور بيننده خاص خودش را ميطلبه، فيلم دموكراسي در وقت اضافه كه با بازيگري خوب هنرپيشههاش حرفهايي براي گفتن در مورد مسائل روز جامعه داره. فيلمهاي جالب ديگه اي هم در حال اكران است كه من هنوز موفق به ديدنش نشدم از جمله كيفر ، هفت دقيقه تا پائيز، طلا و مس و ... ، يك اشكالي كه به نظرم ميرسه اينه كه واقعا مشخص نيست فيلمها براي چه سني مناسب است و بعضا تماشاچي ها در انتخابشون با اشتباه مواجه ميشن،يك روز دم سينما با اپراتور پخش فيلم(آپاراتچي) كه براي هوا خوري بين دو فيلم امده بود بيرون مشغول صحبت شدم ، حسابي شاكي بود از وضع تماشاچي و حقوق و اينكه اگه بگذارند صاحب سينما سر دو سوت سنما را به مجتمع تجاري تبديلش ميكنه و ....صحبت كرديم اون كه از بازنشسته هاي اين حرفه بود در مورد كم شدن تماشاچي نسبت به قبل انقلاب، در مورد راي رياست جمهوريش به خاطر اضافه شدن حقوقش و مفاسد اجتماعي و مشكلات اقتصاديش صحبت كردواينكه كارگران سينما در بخش خصوصي با حداقل حقوق هيچ امنيت شغلي ندارند .