نه سیمین بهبهانی، محبوب ترین شاعر معاصر برای من است و نه هوشنگ اسدی محبوب ترین سیاسی نویس (و به خصوص وقتی در مورد اقتصاد می نویسد، ...)؛ ولی در مطالبی که امروز وب سایت روز از این دو گذاشته است، یکی درباره فروغ و دیگری درباره آقای خامنه ای؛ گوهری دیده می شود که در فرهنگ سیاه و سفید ما کمتر دیده می شود (به خصوص وقتی در مورد رقبایمان حرف می زنیم) و آن انصاف است.
یک نکته دیگر آنکه همیشه با خود می گفتم که این تلخی که در نوشته های اسدی است از کجا می آید و حالا اگر باور کنیم بخشی از آنچه را بر سرش آمده است، می تواینم او را تا حد زیادی محق بدانیم.
اگر روز در ایران در دسترس نیست، تذکر دهید تا هر دو را اینجا بگذارم.
۱ نظر:
هر دو را خواندم. جالب بود. ممنون
ارسال یک نظر