الفنونیسم یا مالیخولیای ایرانی

یکی حرف می‌زند، فیلمش را پخش می‌کنند، سخن‌گویش تکذیب می‌کند، وزیرش همان شعر را با قافیه دیگری می‌گوید. دانشمندان دنیا معما‌های‌شان را می‌پرسند، یکی حلش می‌کند، روزنامه‌ی رسمی گزارش چاپ می‌کند، صدا و سیما خبرش را پخش می‌کند. چند نفر در المپیاد فیزیک مدال می‌گیرند، چند نفر ماه را می‌بینند، چند نفر ماه را نمی‌بینند، عید پس و پیش می‌شود. هواپیما می‌افتد، آدم‌ها می‌سوزند، یکی دارد ماهواره هوا می‌کند. هوا وارونه است، آدم‌ها از آلودگی خفه می‌شوند، بنزین ارزان است، بودجه‌ی مترو تصویب نمی‌شود. شهر دوازده میلیونی شبکه‌ی فاضلاب ندارد، یکی برج چهارصد متری هوا می‌کند، در همان شهر زلزله بیاید بیداد می‌کند‌ ...