بنویسید

تعداد نوشته‌های وبلاگ از ۱۰۰ گذشته است. با این نوشته می‌شود ۱۰۳ تا. بیش‌ترین تعداد نوشته‌ها متعلق است به آرش (۲۳). و رده‌های بعدی عبارتند از کیوان (۱۶)، مهرداد و فرشاد فاطمی (هر کدام ۱۱)، فاطمه و مسعود غفاری (هرکدام ۸)، آرش عفیفی و رضا (هر کدام ۷). بقیه‌ی دوستان هم در مجموع ۱۲ نوشته‌ی دیگر فرستاده‌اند. چک کنید جمع عددهای بالا ۱۰۳ بشود!

البته چون پروفایل همه‌ی دوستان قابل دیدن نبود مجبور شدم بعضی از عددهای بالا را از طریق شمارش به دست آورم. اگر پروفایل‌ها باز باشد می‌توان تعداد کلماتی را هم که دوستان نوشته‌اند رده‌بندی کرد.

چرا بعضی از دوستان کم می‌نویسند یا اصلاً نمی‌نویسند؟
حمید ستار که قلم زیبایی هم دارد می‌تواند کمی در مورد موسیقی برای‌مان بنویسد.
از میان خانم‌ها فقط فاطمه مطلب نوشته است.
فرزانه می‌نویسد ولی فقط کامنت! چرا نوشته‌ی جداگانه‌ای نمی‌فرستد؟
عزیز دیگر حتی کامنت هم نمی‌گذارد.
آرش عفیفی مدتی است ساکت است.
از مهرداد انتظار بیش‌تری می‌رود. شخصاً دوست دارم نوشته‌هایش را بخوانم. از اندیشه‌هایش بنویسد. درست است که گفته‌اند «کم گوی و گزیده گوی چون در» ولی فقط «کم» نه «خیلی کم».
مطمئن هستم که تعداد دیگری از دوستان هم وب‌لاگ را می‌خوانند ولی عضو آن نشده‌اند. چرا نشده‌اند؟ وقت نوشتن ندارند؟ حال نوشتن ندارند؟ یا امکانات نوشتن ندارند؟
باز هم دست رضا درد نکند که می‌نویسد، گیرم بی ‌نقطه و کاما! همان بی‌نقطه و کاما نوشتن‌اش را عشق است.

خلاصه این‌ که این نهال نورسته به آب‌یاری نیاز دارد. رهایش نکنید. بنویسید.