شام غریبان

صدای روضه و عزاداری از خانه همسایه تا ساعتی پیش به گوش می رسید

خیمه ها می سوزد و شمع شب تار عزاست
کربلا ماتم سراست کربلا ماتم سراست

امروز بنا به دعوت یکی از آشنایان برای شرکت در مراسم عزاداری روز عاشورا به یکی از روستاهای اطراف فلاورجان و امامزاده ای به نام امامزاده حیدر رفتم. سالها پیش شاید 15 سال و یا بیشتر در مراسمی مشابه در فضایی روستایی شرکت کرده بودم و حال برخی موارد برایم تازگی داشت

یک دل و یک دست بودن هم وطنان روستایی با بچه های شهری شده آنها و نیز برخی از جوان های سبیل در رفته در عزاداری سالار شهیدان
نصب چرخ برای علامت های بزرگ که حمل آنها همواره یکی از افتخارات جوان های هر هیات و روستا بوده و است و خواهد بود
نصب عکس های متعدد بزرگان و جوان های به رحمت خدا رفته روستا بر روی علامت ها
قربانی های متعدد در مسیر حرکت دسته از روستا تا امامزاده
نگرانی بنده از نحوه برخورد علم ها با شبکه 20 کیلو ولت که با تبحر علم داران با سری خمیده از زیر سیمهای برق رد می کردند
و صد البته هزاران غبطه به مردمی که چقدر راحت دل به حسین علیه السلام بسته اند و در رثای او می گریند و با تمام وجود باور دارند او شافع آنها خواهد بود
و نیز پذیرایی ساده و صمیمی با آبگوشت و نان خانگی

متاسفانه علی رغم تبلیغات رسانه ها و تذکرهای مکرر روحانیون بازار قمه زدن هنوز هم رواج دارد- حتی در داخل شهر هم امسال مشاهده شده است. نوع دیگری هم که تازگی داشت نوعی زنجیر است که به نوک زنجیرها تیغ هایی وصل شده و پشت کمر زنجیر زنان را به خون آغشته میکند. نمیدانم اما بعید نیست این داستان هم به قول قدیمی ها که هر اتفاقی رازیر سر انگلیسی ها میدانستند از 200 سال پیش آنها رواج نداده باشند؟!
و در نهایت جمله ای با نقل به مضمون از پیامکی که یکی از دوستان امروز فرستاده بود از مرحوم شریعتی در آن روزگار:
... نمیدانم این مردم که خود اسیر اند چگونه در مرگ کسی که به تمام معنا آزاد بود اینگونه می گریند...

و در نهایت بدان امید که درس آزاد زندگی کردن و شهامت را از بزرگ ترین آزاد مردی که خلقت به خود دیده است فراگیریم.

آزادی از بند همه هواها و هوسها و نادانی ها و تعصبها و