مراسم تحلیف ریاست جمهوری وسخنرانی آقا ومیهمانان ایشان قابل توجه بود.در این مراسم آقا بر تنها صندلی موجود در این مراسم تکیه زده بودند و میهمانان ایشان بر زمین نشسته.در بین حاضران توجه ام به دو نفر جلب شد.یک مرد سیاه پوست بسیار قوی هیکل که روی زمین به حالت مانوس ما ایرانیان(نشستن در توالت) نشسته بود. و دیگری خانم بسیار زیبا و خوش پوشی که با کلاه(بدون روسری)و کت و دامن بسیار تنگی ایستاده بود.واقعا نگذاشتن صندلی حداقل برای میهمانان خارجی و در آوردن کفشها برای جمعیتی حدود 400 نفر آن هم در گرمای تابستان تهران(وبه طبع آن بوی های دلپذیر پاها)چه توجیهی دارد؟گذاشتن تنها صندلی برای آقا اگر اقرار به مقام الوهیتی آقا دارد آیا در تمام کائنات کسی پیدا میشود که بر این امر واقف نباشد؟دیدن این مراسم فقط و فقط جز تاسف حاصلی ندارد.
۱ نظر:
من هم که اخبار BBC را نگاه می‌کردم،دیدم که در پشت چند ردیف صندلی چیده بوده‌اند ولی در جلوتر مردم روی زمین نشسته بودند. حالا خارجی یا غیر خارجی، مگر در این ممکلت قحطی صندلی وجود دارد که برای همه به اندازه کافی نچیده بوده‌اند؟ فلسفه اینکه یک نفر بر روی صندلی بنشیند و در سمت چپ و راستش کله‌گنده‌های ممکلت روی زمین بنشینند را هم نمی‌فهمم. این که راییس جمهور مملکت با چند میلیون رای هم برود دست کسی را ببوسد را هم نمی‌فهمم. کلا به نظر می‌رسد که درک این طور چیزها از حد ما خارج است.
ارسال یک نظر