تازه گزارش پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت ارجاع شده است. این فقط یک گزارش است . پس از چند ماه این گزارش به اژانس برمیگردد.آژانس هم یک مهلت چند ماه به ایران میدهد. بعد این بار پرونده ایران به شورا ارجاع خواهد شد.دوباره چند ماه و بعد با توجه به اثرات تحریم اقتصادی عراق و مسائلی مثل مرزهای طولانی آبی ایرانو روابط نسبتا حسنه تر ایران با همسایگانش و تز جدید تحریم اقتصادی هوشمند که اخیرا به ادبیات سیاسی از ما بهتران راه یافته ما تحریم اقتصادی هوشمند میشویم.بعد هم پیشواز انتخابات آتی آمریکا و انتخابات سال شده 2008.تا آن زمان هم به یاری حق تعالی به بمب هسته ای دست یافته ایم و . . . پس هیچ اتفاق خاصی پیش نیامده.فقط اگر در جنگ ایران و عراق عربهای جنوبی ایران شدند امارات متحده عربی این بار برادران افغان و عراقی و تاجیک و . . . هستند.فقط ملت همیشه در سنگر کمی کمربندها را باید محکمتر ببندند.همین پس هیچ اتفاق خاصی نیافتاده
۴ نظر:
من در مورد آن قسمتی که به اشاره گفتی تحریم اقتصادی عراق بی‌تاثیر بوده، نکته‌ای دارم. شاید تحریم اقتصادی عراق در مورد خانواده صدام حسین تاثیر زیادی نداشته، ولی سازمان خوار و بار جهانی گزارشی را در همان سالها منتشر کرده بود که بر اثر این تحریمها موجب مرگ بیش از ۵۶۷ هزار کودک عراقی شده است. آیا واقعا به نظر شما مرگ صدها هزار کودک را فقط می‌توان به یک درجه تنگ‌تر کردن کمربند تعبیر کرد؟
دوست عزیز من
1-در ایران تنها چیزی که هر روز از ارزش آن کاسته میشود جان انسانها است.
2-نیم میلیون کودک بیشتر احتیاج به آموزش پرورش کار و ازدواج دارند.و من تصور نمیکنم هرزنده ماندنی به مفهوم زندگی کردن هم باشد.
3-عراق هم مرز با کشورهایی بود که همه جز اردن با آن دشمن بودند. ایران با کشورهایی هم مرز است که بسیار فقیرند و روابط دشمنانه ای با ایران ندارند.حاصل قاچاق کالا از این مرزها خواهد بود.تحریم اقتصادی ایران باعث بالا رفتن شدید قیمتها خواهد شد ولی به معنای نایابی یا کم یابی کالا نخواهد شد.
و اما نکته آخر :
صحبت از تحریم اقتصادی هوشمند است.که هنوز هم صحبتها یک کاسه نیست ولی اینطور به نظر میرسد که این تحریم شامل دارو و غذا نمیشود.
من با خواندن متن اصلی فکر کردم افشین قصد شوخی داشته .ولی با خواندن کامنتها به نظر می آید آن متن اولیه جدی بوده است. احتمالا افشین هم طرفدار تزی است که معتقد است هر چه زودتر کار یک سره شود بهتر است.
اما بدیهی است که تحریمها اثرات اقتصادی منفی خواهد داشت. در واقع در یک مساله بهینه سازی یک محدودیت اضافی خواهیم داشت که حداکثرسازی تابع هدف نمی تواند وضع ما را بهبود بخشد.
اگر این را مقایسه کنید با امتیازات بالقوه ای که دو سال پیش تر در شروع مذاکرات می توانستیم بگیریم، آنوقت ضرر نهایی بزرگتر به چشم می آید.
از دید حیثیت ملی هم که نگاه کنید دو سال پیش می توانستیم بحث را چنین پیش ببریم که حق ما برای غنی سازی حداقل در افق بلندمدت به رسمیت شناخته شود که با وضعیت فعلی مذاکره برای آن هم مشکلتر شده است.
ارسال یک نظر