آرش با تحسین کامل تمامی هیئت ژوری تزش را دفاع کرد

شاید از دید خیلی ها که آرش را می شناخنتد و از علاقه وافر او به علوم رایانه ای اطلاع داشنتد خیلی تعجب آور بود که چرا آرش بعنوان دکتری، رشته مهندسی پزشکی را انتخاب کرد! راستش شاید سرچشمه این انتخاب من بودم که در یکی از سفرهام به ایران، چون آرش را به پویایی همیشگی ندیدم وباز چون به توانایی او ایمان داشتم با اصرار زیاد او را تشویق نموده که در آزمایشکاه ما تز دکتری بگیرد! راستش بعد از کمی از این عملکرد خودم پشیمان شدم چون آرش هیچ علاقه ای به موضوع تزش که در زمینه بیماریهای پارکینسون بود نداشت. روشهای پیشنهادی برای تزش را بسیار ابتدایی و بی معنی میدانست و اصرار داشت هیچ کار نوینی در این سوژه وجود ندارد و اگر هم وجود دارد هیچ گونه کاربردی نخواهد داشت. مهمتر از این، او علاقه ای به کشور سوئیس هم نشان نمی داد و حتی هیچ تلاشی برای یادگیری زبان فرانسه نمی کرد! بعد از مدتی حتی رئیس آزمایشگاه نیز مرتباً ازعدم پیشرفت کار آرش به من گلایه می کرد، بخصوص آنکه من معرف آرش بودم! تا اینکه آرش ازدواج کرد و یک تحول عجیبی در او ایجاد شد! واقعاً هنوز نمی دانم آیا ازدواجش باعث این دگرگونی مثبت بود یا گذر زمان که باعث علاقه آرش به موضوع تزش شد. بزودی آرش بعنوان یکی از رفرنسهای آزمایشگاه ما مطرح شد و در هر زمینه و در هر رشته که بود حرفی برای گفتن داشت. وقتی سخنرانی پیش دفاعش را در مقابل اعضای آزمایشگاه ما کرد و تحسین همگی را بر انگیخت، شاید من بیش از او احساس غرور کردم که یک ایرانی و یک دوست دیرینه چقدر در کارش موفق شده است. بعد از اتمام دفاعش از رئیس آزمایشگاه در مورد کیفیت دفاع آرش پرسیدم و او با غرور گفت که عالی دفاع کرد و به همگی پرسشها با کمال استادی پاسخ گفت بطوری که در هنگام تصمیم گیری همگی ژوری باتفاق از کیفیت کار تحقیقاتیش و نحوه ارائه اش تحسین کردند. الان که به گذشته فکر می کنم واقعاً از صمیم قلب خوشحال هستم که مشوق آرش در ادامه تحصیلش بودم. آری آرش در زمینه مهندسی پزشکی نیزمثل کامپیوتر استاد است و بهترین دلیل همین بس که یکی از معروفترین محققان علم بیماری پارکینسون آرش را تشویق به گذراندن دورهء فوق دکترای در مرکز تحقیقاتیش کرده است. بعنوان یک دوست قدیمی امیدوارم که همچنان در زندگیش موفق و سر بلند باشد