مرکز تحقیقات مخابرات ایران جائی که خیلی از فارغ التحصیلان رشته برق و کامپیوتر را مهندس کرد، به دلیل ساختار دولتی خود هیچگونه خروجی نداشت.این مرکز با تعدیل نیرو، تبدیل شده به موسسه ای که فقط برگذار کننده مناقصه ات است. مناقصات تحقیقاتی. برندگان این مناقصات هم شرکتهائی هستند که اساس برنده شدن در یک مناقصه ایرانی راخوب میشناسند .در این میان صدها ملیون تومان جابجا میشود و حجم انبوهی دیتا شیت و داکیومنت و ... از اینترنت دانلود میشود. شاید هم بنا به مفاد یک مناقصه یک برد یا یک نرم افزار یا یک دستگاه هم از چین وارد شود.
این نحوه اجرای کار تحقیقاتی مخابرات در ایران است. اخبار مشروح آن هم در مجله وزارت مخابرات به تفضیل بیان میشود.
اما سایر اخبارخوش تحقیقاتی که این اواخر هر از گاهی از چپ و راست می آید چه؟
با اطلاعاتی که در اینترنت یافت میشود شما حتی قادر به ساخت یک نمونه آزمایشگاهی SDH هم هستید، ولی مشکل اینجاست که آن را هرگز نمیتوانید در شبکه مخابرات نصب کنید چون فاقد صدها استاندارد سیستم مخابراتی صنعتی است. شاید به همین دلیل است که گوسفند شبیه سازی شده ایرانی فقط 15 ثانیه عمر میکند. اما درمان قطع نخائی چه؟ هواپیمائی جنگی ساخت داخل چه؟ چه تضمینی وجود دارد که داروی ایدز ساخت داخل مثلا کبد را بلافاصله از کار نیاندازد؟
اساسا سوال اینجاست در حالی که صدها هزار نفر از نخبگان هر سال مهاجرت میکنند، شما چه هزینه هائی در کجا صرف تحقیقات کرده اید که حالا اخبار خوش را یکی یکی اعلام میفرمائید.
در روزنامه ها متوسط سنی دانشمندان هسته ای را که موفق شده اند اروانیم را غنی سازی کنند و آب سنگین تولید کنند 27 سال اعلام کردند، یعنی متوسط، دانشجویان تازه فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد روی پروژه هائی کار میکنند که یک اشتباه در آن میتواند به قیمت جان هزاران نفر و اثرات زیست محیطی صد ها ساله تمام شود.
برای چه و به چه منظور؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر