ریشه انقلابها را می توان در فکر یکسان توده ها جستجو کرد. در گذشته اعضاء یک خانواده -در مقیاس کوچک یک جامعه- یکسان فکر میکردندو یکسان تصمیم میگرفتند. این بود که شالوده یک خانواده بر تصمیماتی همچون ازدواج یا هرگونه شراکت دیگری بسیار موثر بود.
جامعه متشکل از همین خانواده ها بسیار یکسانتر و یکدست تر از آنچه اکنون هست، بود و ریشه انقلابها نیز شاید در همین خواستگاه کما بیش یکسان جامعه به سبب همان فکر یکسان بود.
اما اکنون به یمن ارتباطات در زیر یک سقف برادران و خواهران کنار هم زندگی میکنند ولی یکسان نمی اندیشند. حال آنکه در جای دیگری از این کره خاکی هستند انسانهائی که همجون یکی از اعضاء این خانواده بی اندیشند.در جهانی ایچنین که چه بخواهی و چه نخواهی با سیل اطلاعات و سیل عقاید روبرو هستی نمی توانی -حتی اگر بخواهی- با تعصب به عقیده ات بچسبی.
نوشته های دوستان را بارها و بارها خواندم شاید به همت رای دادن برسم، اما نرسیدم. سعی کردم که دور از احساس و تعصب تصمیم بگیرم. نمیدانم موفق بوده ام یا نه.
راستی این هم یاداشت یک بچه محل ما.
۱ نظر:
رفتار انسانها همواره برای بیشینه کردن مطلوبیت شخصی(*) است؛ در این میان گروههایی که منافع مشترک سعی دارند با مشارکت با یکدیگر یکی شانس موفقیت را بالا ببرند و دیگر آنکه کاری که برای یک نفر قابل انجام نیست را به انجام برسانند.
وقتی جوامع روستایی است شخص در محدوده روستا به دنبال افرادی می گردد که ترجیحاتی شبیه او دارند (محتمل ترین نتیجه خانواده) و وقتی جوامع به واسطه فناوری های نوین به یکدیگر نزدیک تر شدند و علائق افراد تنوع بیشتری مواب نهایی مسئله یافتن گروه اجتماعی به احتمال قوی متفاوت خواهدبود.
(*) دقت کنید که مطلوبیت شخصی می تواند شامل میزان درآمد، انجام کارهیا اخلاقی، تقید یا عدم تقید به تکالیف مذهبی و ... باشد.
در مورد نوشته بچه محله تون هم این کار فکر نکنم غیرقانونی باشد هر چند غیر اخلاقی به نظر می رسد. هلاوع بر آنکه در ارقام اغراق به نظر می رسد 40 اتوبوس در نیم ساعت (اینجا که از هر ترمینالی شلوغ تر بوده)
علاوع بر آنکه آرای تهران را مگر چقدر می شود جابجا کرد با 200 تا اتوبوس.
البته راه حل بهتر برای این مشکل همان ست که در بسیاری از کشورها انجام می شود و آن هم ثبت نام قبل از انتخابات بر اساس محل زندگی است. با توجه به سیستم موجود کدهای پستی نباید غیرممکن باشد. هر چند نیازمند اصلاحات قانونی است و اجتمالا دولتها نیز چندان به آن ترغیبی ندارند.
ارسال یک نظر