خب. هديه کريسمس را هم که گرفتيم و تحريم شديم.
بر اساس پيشنويس تصويب شده به همهي كشورها دستور داده ميشود تا از تامين مواد و فناوريهاي ويژه كه ميتواند در برنامههاي هستهيي يا موشكي ايران به كار رود، خودداري كنند و نيز مسدود شدن سرمايهها را بر شركتها و افراد مهم در برنامههاي هستهيي و موشكي ايران كه در فهرستي به نامشان اشاره شده است، اعمال كنند.
اين تحريم حاصل ماهها رفت و آمد و چانه زني مقامات جهت گرفتن راي چين و روسيه بود. نهايتا هم با اعمال فشار از طرف روسيه بند هاي از اين تحريم حذف و تعديل شد تا به صورت فوق الذکر در آيد.
سوالي که براي من نوعي پيش مي آيد اين است که اگر قصد اعمال فشار به ايران بود، همان پيش نويس اوليه تحريم اگر توسط کشورهاي پيشنهاد دهنده اروپائي اجرا ميشد،فشار بيشتري بر ايران وارد ميکرد.در واقع نميتوانم تفاوت اثرات واقعي تحريمي که از جانب شوراي امنيت اعمال شود را با تحريمي که فقط از جانب شرکائي قوي اقتصادي ايران اعمال ميشود را بفهمم.
البته مطمئن هستم که در هر دو صورت اين فشار روي شانه هاي مردم است وبس.
۲ نظر:
من تصور نمیکنم ، در کشوری مثل آمریکا -مثل ایران- سیاست خارجی بر اساس تبلیغات شخصی و بدون برنامه ریزی درازمدت انجام پذیرد.
فرق اساسی این است که آنها ابزار و سیستمی دارند که بتوانند دیوانه ای مثل بوش را کنترل کنند ولی ما نمی توانیم سهم خود را در کنترل مجانین انجام دهیم.
ارسال یک نظر