چهارشنبه‌سوری

چند روز پیش فیلم چهارشنبه سوری را دیدم. فیلم خوبی بود؛ بسیار خوب. مدت‌ها بود که از دیدن فیلم‌های ایرانی این اندازه لذت نبرده بودم.
اصغر فرهادی - کارگردان فیلم که هم‌راه مانی حقیقی نویسنده‌ی فیلم‌نامه‌اش هم هست- داستان فیلم را ساده و روان وا‌می‌گوید. طرح کلی داستان را خوب در‌آورده. و برخلاف اکثر فیلم‌های ایرانی، جزییات را هم سردستی و الکی برگزار نکرده.
از همه مهم‌تر به نظرم بازی‌های بسیار خوب حمید فرخ‌نژاد و هدیه تهرانی است. بازی فرخ‌نژاد را پیش از این در «عروس آتش» (خسرو سینایی) دیده‌بودم و آن‌جا هم به گمانم از پس نقش «فرحان» برآمده‌بود.
اتفا‌ق‌های معمول روز چهارشنبه‌سوری در پس‌زمینه‌‌ی داستان اصلی فیلم هم به انتقال حس اضطراب و نگرانی به تماشاگر کمک می‌کرد. به گمانم اگر داستان در روز دیگری اتفاق می‌افتاد، فیلم چیزی کم داشت. همین نشان می‌دهد که فرهادی و حقیقی فیلم‌نامه‌نویسی را خوب بلد ‌اند.

گفت‌وگو‌های فیلم هم بسیار خوب بود. خبری از شعارپردازی و قلنبه‌گویی و چرند‌بافی معمول در فیلم‌های ایرانی نبود. گفت‌وگوها به پیش‌برد خط اصلی داستان کمک می‌کرد. مکالمه‌ها همان حرف‌های آدم‌هایی بود که هر روز می‌بینیم‌شان؛ حرف‌های آدم‌های معمولی و عادی که فارسی حرف می‌زنند.

تا یادم نرفته بگویم که چند وقتی است هر چه فیلم ایرانی می‌بینم، چنان گفت‌و‌گوهای مزخرفی دارند که حرف زدن عادی شخصیت‌های یک فیلم ذوق‌زده‌ام می‌کند. نمونه‌ی این گفت‌وگوهای سراسر بی‌مایه و مزخرف را در «به نام پدر» (حاتمی‌کیا) و «سربازهای جمعه» (مسعود کیمیایی) می‌توانید بشنوید. البته این دومی در مزخرف‌گویی و چرندبافی شاه‌کار است واقعآ.