يک مطلب جالب ديگر:
هوندا در کانادا به عنوان پر فروشترين اتومبيل شناخته شده است و جالبتر اينکه بيشتر ايرانيهاي کانادا ترجيح ميدهند هوندا داشته باشند و جالبتر اينکه موفقترين فروشنده اتومبيل هوندا در کانادا يک ايراني است که من هوندا خودم را و حتي هوندا قبلي ام را از اين شخص خريدم. هوندا کانادا به اين شخص لوح تقدير داده است.
در شرکتي که کار ميکنم چندتا ايراني ديگر هم هستند که آنها هم هوندا دارند. رامين هم که همسايه من است و از بچه هاي دانشگاه صنعتي است هم هوندا دارد. تو خيابان هر هوندايي که از کنارتان رد شد است به احتمال قوي سرنشين ايراني دارد.
علت پر طرف دار بودن هوندا کيفيت مناسب آن به خصوص موتور و ترانسميشن آن است. قطعات يدکي آن ارزان و پردوام است و هر وقت قصد فروش آنرا داشته باشيد به سرعت فروش ميرود.
مثلا من هوندا آکورد قبلي ام را ظرف ۲۴ ساعت بعد از اينکه روي اينترنت براي فروشش آگهي گذاشتم فروختم.
ماشينهاي آمريکايي زيبا ارزانتر ولي کم دوامتر هستند. ماشينهاي اروپايي که بي نهايت دلچسب و تو دل برو هستند ولي گرانتر از ژاپني و آمريکايي هستند. به همان نسبت بيمه گرانتري هم دارند.
ماشينهاي کره اي که اصلا..........
ضمنا اينجا يک دستگاه پيکان که روي آن آرم «ايران ناسيونال» وجود دارد که متعلق به يک مکانيک ايراني است و آنرا به عنوان دکور گذاشته بيرون تعميرگاه.
ضمنا من اينجا هرگز ماشين فرانسوي نديده ام. چرا؟ نميدونم....
در ضمن: محض اطلاع دوستان اينکه اتومبيلهايي را که به عنوان اتومبيل آمريکايي در کل دنيا ميشناسيد در واقع کانادايي هستند و چون هزينه کارگر در کانادا کمتر از آمريکاست اکثر آنها در کانادا ساخته شده و به آمريکا صادر ميشوند.
وبلاگ ِ چند نفر از ورودیهای سال ۶۹ دانشکدهی برق و کامپیوتر دانشگاه صنعتی اصفهان
۱۳۸۳/۰۵/۱۲
هوندا
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
عجیب به نظر میرسد که آنجا ماشین فرانسوی ندیدهای. پژو، رنو، سیتروئن، هیچکدام؟ اینجا هم ماشینهای ژاپنی مانند تویوتا و هوندا طرفدار زیادی دارند و به خصوص تویوتا خیلی فعال است (میدانستید که تویوتا جزو ۱۰ شرکت بزرگ دنیا است؟). انواع ماشینهای اروپایی هم در اینجا فراوان است ولی ماشینهای آمریکایی کمتر دیدهمیشوند و از ماشینهای کرهای هم من فقط یک بار، یک پراید سفید دیدهام. برخلاف آمریکا (و احتمالا کانادا) اینجا SUVها آنقدرها طرفدار ندارند و ماشینهای چهار سیلندر متوسط بیشترین فروش را دارند. البته در جاهای مختلف سویس وضعیت فرق میکند. مثلا در شهرهای لوکارنو و لوگانو که در منطقه ایتالیایی زبان سویس هستند، آنقدر لامبورگینی و پورشه و فراری در خیابانها دیده میشود که آدم تعجب میکند. در منطقهای که ما هستیم، بیشتر این مارکها دیده میشوند: پژو، رنو، تویوتا، فیات، فولکسواگن، مزدا، هوندا، بیامو، سوبارو، آئودی، بنز و البته پورشه.اکثر ماشینها اینجا جعبهدنده دستی دارند و ماشینهای اتوماتیک کمتر طرفدار دارند (دلیلش را هم من درک نمیکنم).
به نظر من در سوییس خصوصاً در بین قشر دانشجو، گلف از همه بیشتر طرفتار دارد. چون گرچه گرانتر از بقیه ماشنها هستند اما پر دوام تر هستند و تعمیر آنها ارزانتر (به عبارتی وسایل یدکی ازانتر) می باشد. در ضمن حتی اگر بیش از 10 سال هم کار کرده باشد باز هم می توانید آنرا به فروش برسانید. (در سوییس فروش ماشینی که بیش از 10 سال کار کرده بیشد تقریباً غیر ممکن است و حتی اگر در وضعیت بسیار خوبی چه از لحاظ متور چه از لحاظ بدنه باشد. علت آن این است که مالیات ماشین بی سابقهء بیش از 10 سال بسیار زیاد است و هر سال هم باید از لحاظ آلودگی توسط پلیس چک شود که این پروسه نه تنها وقت گیر است بلکه می توانند بسیار پر هزینه هم باشد. بنابراین حتی بعضی ها اماشین خود را مجانی واگذار می کنند چون برای دور انداختن ماشین باید حدود 1000 فرانک سوییس پول پرداخت کرد!.
ارسال یک نظر