از هر دری سخنی

یک) از روزی که المپیک شروع شده، هر روز صبح که از خواب بیدار می شوم می نشینم پشت این مانیتور و شروع می کنم می گردم توی وب سایت رسمی مسابقات دنبال ایرانی هایی که مسابقه دارند. دیروز وقتی نشستم و دیدم که دبیر کشتی اول و بعد دوم را باخته خیلی حالم گرفته شد ولی امروز که دیدم حیدری بالاخره این کورتانیتزه را برد واقعا خوشحال کننده بود. همیشه فکر می کردم چرا اگر معدودی از چهره های ورزشی ایران را کنار بگذاریم، بقیه نتوانسته اند که در بلند مدت عملکرد باثباتی از خودشان نشان بدهند. این دلایل به ذهنم می رسد:
- اقناع شدن با یک عنوان بین المللی: مثل حاجی زاده
- درگیری با مشکلات زندگی و تامین نشدن زندگی از ورزش: مثل حاج کناری
- راحت شدن از دغدغه رقابت داخلی و قطعی بودن جایگاه در تیم ملی: مثل دبیر
- عدم بدنسازی مناسب برای ماندن در فرم مناسب در دراز مدت و به همین دلیل مصدومیتهای پی در پی: مثل اکثر وزنه برداران
حالا چرا اینها را نوشتم فقط به این خاطر که چند روزی بود کسی چیزی ننوشته بود و من هم به آرش از روز اول گفته بودم (با عرض معذرت) هر مزخرفی که بتوانم می نویسم و اون هم گفته بود همین خوبه.
دو) دغدغه ای دارند دوست عزیزمان خانم اسماعیلی و برخی دیگر از دوستان در مورد جوانان امروز و اینکه اینها چه اند و چه. راستش من هم مثل اکثر دوستان اولش همین مشکل را داشتم به خصوص من که توی دبیرستان و بعد دانشگاه درس می دادم و تفاوت محسوس خودمان با این بچه ها را حس می کردم. ولی امروزه به خصوص الان که پسر خودم کم کم بزرگ می شود، می بینم اینها فرزند زمانه خوداند و ما هم فرزند زمانه خودمان بودیم. البته نمی خواهم با این حرفم بگویم این نسل را با رفتارهایش می پسندم یا قبول دارم ولی می گویم اینکه بخواهیم مقایسه کنیم بین این دو نسل، قیاس مع الفارق (چه فارسی را پاس داشتم) است. مگر ما با نسل پدرانمان قابل قیاس هستیم. واقعیت آن است سرعت وقایع و تحولات اجتماعی در ایران چنان زیاد است که گاهی دو نفر با 10 سال اختلاف سن، تجربه اجتماعی کاملا متفاوتی دارند. در این زمینه خیلی حرف دارم ولی الان وقت ندارم. اگر بحث ادامه پیدا کرد بعدا بیشتر می نویسم.
سه) یک نکته جالب اینکه رومانی تا حالا 8 تا مدال طلا آورده که همه کار زنها بوده.
چهار) ضمنا من دوباره نمایش اسمم را به صورت فارسی کردم چون ظاهرا مشکل قاطی شدن امضا را آرش حل کرده.
پنج) همین الان چک کردم دیدم علیرضا رضایی هم رسیده فینال 120 کیلو، حریفش هم تایمازوف معروفه.