همایون

فيلم يکی از کنسرت‌های شجریان در آمریکا را دیدم. با تار حسین علیزاده، کمانچه‌ی کیهان کلهر و تمبک همایون شجریان که در آواز هم پدرش را هم‌راهی می‌کند و الحق پسری است کو نشان از پدر دارد. در یکی از بخش‌های زیبای کنسرت، همایون تمبک را کنار می‌گذارد و پدر و پسر شعر زیر را یک مصرع در میان می‌خوانند:

تو را سری است که با ما فرو نمی‌آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی‌آید

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید

چه عاشق‌ است که فریاد دردناکش نیست؟
چه مجلس است کز او های و هو نمی‌آید؟

کسیر بود مگر شور عشق سعدی را
که پیر گشت و تغیر در او نمی‌آید.

راستی آیا کسی (مثلاً حمید ستار) مرجعی یا منبعی سراغ دارد که بتوان در آن اطلاعاتی در مورد دست‌گاه‌‌های موسیقی ایرانی به دست آورد؟ البته زیاد تخصصی نباشد طوری که کسی مثل من هم که در این زمینه «هِر» را از «بِر» تشخیص نمی‌دهد بتواند بفهمد.