چرا به معين راي مي‌دهم

آفت اصلي تلاشهاي يك قرن اخير ملت ما در زمينه دموكراسي خواهي، كم حوصلگي و عجله براي رسيدن به نتيجه است.
خيلي از ماها براي بدست آوردن اهدافي كه تنها در مقطعي و يا حداكثر در طول زندگي به كارمان مي‌آيد حاضريم سالها مرارت و سختي را به جان بخريم (مانند تحصيلات عاليه) در حالي كه درباره هدفي كه نه تنها بر زندگي ما بلكه بر زندگي آيندگان ما و يك ملت اثر دارد چنين شكيبايي به خرج نمي‌دهيم.
بر عملكرد اصلاح طلبان شايد بتوان از جهات زيادي خرده گرفت ولي بايد پذيرفت كه وضعيت بسيار بهتر شده است. اگر چه اين عادت انسان است كه به آنچه در دست دارد به ديده استخفاف مي‌نگرد و آن را كم مي‌شمارد. اگر اندگي به تامل بنگريد و دوران پيش از خاتمي را به ياد بياوريد و با الان مقايسه كنيد متوجه خواهيد شد كه از بسياري جنبه‌ها اوضاع بهتر شده است.
ما با كشورهاي غربي كه وارث روم و يونان هستند تفاوت داريم. آنها پيشينه 2500 ساله دموكراسي دارند و ما پيشينه 2500 ساله پادشاهي. نبايد انتظار داشته باشيم به همين سادگي اين فرهنگ به فرهنگ دموكراسي مبدل شود. قبول كنيم كه ما در چند مقطع بعد از مدتي آزادي و دموكراسي و چشيدن سختي‌هاي آن دوباره اجازه داديم استبداد حاكم شود.
به محمدعلي شاه اجاز داديم مجلس را به توپ ببندد، اجاز داديم دولت مصدق ساقط شود، انقلاب نيز بعد از مدتي از مسير اصلي‌اش منحرف شد.
نگذاريم جنبش اصلاح طلبي هم دچار اين مشكل شود و با عدم حمايت از اين جنبش نهالي را كه مي‌تواند طي يك فرايند آرام كشور را متحول كند بخشكانيم.
از افرادي مانند عزت الله سحابي و ساير ملي مذهبي‌ها سرمشق بگيريم كه عليرغم همه مشكلاتي كه تا به حال دچارش شده‌اند، از اين نهضت حمايت كرده و پشتيباني‌شان را از معين اعلام كرده‌اند.
قبول كنيم كه مشكل اصلي كشور ما اقتصادي نيست. كشور ما دچار مشكل اقتصادي است چون مشكلات عديده ديگري از جمله مشكل عدم توسعه سياسي دارد كه اين خود موجب عدم بكارگيري موثر نخبگان در سطوح بالاي تصميم گيري كشور شده است.